Gorter, Herman
Herman Gorter (Wormerveer, 26 november 1864 - Brussel, 15 september 1927) was dichter en medeoprichter van de CPN.
Hij studeerde klassieke talen. Na zijn afstuderen was hij korte tijd leraar maar na 1895 wijdde hij zich geheel aan de literatuur en de politiek.
In 1889 verscheen zijn klassiek geworden verhalende gedicht Mei, waarvan de beginregel, Een nieuwe lente en een nieuw geluid, tot de bekendste uit de Nederlandse poëzie behoort.
Zijn werk kan beschouwd worden als typisch voor wat de Tachtigers voor ogen hadden. Geïnspireerd door de Franse symbolisten, schreef Gorter slechts omwille van de kunst. Deze l`art pour l`art-beweging pleitte voor kunst als een persoonlijke uitingsvorm, met slechts de esthetiek als leidraad.
Het gedicht Zie ik hou van je, een vroeg gedicht van Gorter uit de bundel Verzen (1890), is daar een goed voorbeeld van.
In een later artikel naar aanleiding van de sensitivistische verzen van Gorter beschreef Willem Kloos, de theoreticus onder de Tachtigers, de doelstelling van de Tachtigers treffend als volgt: 'Kunst is de allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie`.
Op een gegeven moment kwam de grote ommekeer in zijn leven: hij ging werken van Karl Marx bestuderen en werd een overtuigd aanhanger van het communisme. Deze nieuwe levenshouding klonk ook door in zijn werk. Hij ging geëngageerde gedichten schrijven met een sterke socialistische inslag.
