Oorlogsvoorjaar
Lenteloos voorjaar, uw bloemen verwaaien,
regens slaan neer en de hemel is oud.
Meedogenloos cynisch schreeuwen de kraaien
haat heeft zijn nest tussen bloesems gebouwd.
Droomzieke ziel, laat het hunkeren varen,
tokkel niet langer de harp van uw hoop!
Een voor een springen de dierbaarste snaren;
leed en ontgoocheling nemen hun loop…
Zonlicht scheert langs in onrustige vlagen
bomen en mensen, zich krommend van pijn
derven het uitzicht op mildere dagen…
Lenteloos voorjaar, uw tuin werd woestijn.
Hanny Michaelis
Michaelis, Hanny