Tuinmeester, Marjan
Marjan Tuinmeester schrijft proza en gedichten van een soms opruiend en reactionair karakter.
`Tuinmeester schrijft met rake ironie over de dingen van alledag, de gekte, het gebrek aan waarde, tijd, .. En dan weer is zij meeslepend en kwetsbaar.`
Zij ziet zichzelf als neo-feminist - iemand die vindt dat vrouwen zo langzamerhand moeten stoppen met zeuren en de regie over hun eigen leven moeten gaan voeren.
`Sommige vrouwen ontlenen hun bestaansrecht aan hun problemen - en zijn als de dood dat die worden opgelost. Daar moet hoognodig wat aan gebeuren`.
publicaties:
Over lijken (roman) (1997)
Pandura (roman) (1999)
Vrouwenpolderen (gedichten) (2002)
Dozen en mutsen (gedichten) (2005)
Meer dozen en mutsen (gedichten) (2008)
