Brugakker (Stadsgedicht 33)

Bij een foto van een volmaakt bevroren vergezicht

Brug, akker, sloot – het wit ging liggen
in een uitzicht sans cynisme van begoocheld licht.
Er trekt een rossig spoor van zoekend gloren langs de kim.

De ijswind, afgesneden meester van de schemering,
draaft op een sneeuwbed vol kristallen door de morgenmist
waar onderaards het zware uurwerk van de winter tikt

als een onfeilbare machine uit het niks. Zo zweef je
met je koudste ogenblik de ruimte in, zo sta je stil
te midden van een zin, als een vertwijfelde godin

verdwaald boven de diep besneeuwde weiden
drijven de wolken op getijden, slechts een eeuwigheid
van hun ontstaan en vluchtig slotakkoord gescheiden.

Jan-Paul Rosenberg; geschreven voor de Stadsdichtersbundel 2024, gepresenteerd tijdens de Nationale Stadsdichtersdag op 7 september 2024 in Lelystad.